Przystępując do prac murarskich stajemy przed problemem wyboru rodzaju zaprawy – tradycyjnej przygotowywanej na budowie z mieszanki cementu, piasku, wapna lub innych dodatków, bądź gotowej w formie suchej mieszanki spoiwa, kruszyw o odpowiednio drobnej frakcji oraz dodatków uszlachetniających.

Gotowe zaprawy sporządza się mieszając je z wodą, do momentu uzyskania jednolitej konsystencji.  Przewagą gotowych mieszanek zapraw jest ich jednorodność – mamy pewności ze każda porcja przygotowanej mieszanki ma takie same właściwości wytrzymałościowe, wiążące itp.

W warunkach budowy dla zapraw tradycyjnych trudno jest dobrać dla każdej porcji identyczne i odpowiednie proporcje składników a co za tym idzie mieszanki takie mogą mieć gorsze właściwości i parametry niż zaprawa przygotowywana z gotowego produktu.

Gotowe mieszanki zasadniczo dzielą się na dwa rodzaje:

– do murowania na grube spoiny 10 – 15 mm
– do murowania na cienkie spoiny (zaprawy klejowe) 1 – 5 mm

W przypadku pierwszych (na grube spoiny) możemy dodatkowo wyodrębnić:
–  tradycyjne cementowo wapienne z dodatkiem plastyfikatorów i dodatków oraz
– zaprawy ciepłochronne charakteryzujące się niskim współczynnikiem przenikania ciepła

Każda zaprawa ma swoją markę oznaczaną symbolem np. M4 , M8 gdzie im numer jest wyższy tym zaprawa ma większa wytrzymałość. Liczba po symbolu M oznacza średnią 28-dniową wytrzymałość zaprawy na ściskanie, wyrażoną w MPa.

Zaprawa powinna charakteryzować się dobrą urabialnością, przyczepnością do podłoża oraz po stwardnieniu uzyskać odpowiednią projektowaną wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie.

Wpływ na końcowe właściwości zaprawy mają użyte do jej przygotowania odpowiednie dodatki, uszlachetniacze, plastyfikatory, napowietrzacie, materiały włókniste, przyspieszacze wiązania itp.

źródło: http://www.budnet.pl